معنی خودی خود - جستجوی لغت در جدول جو

خودی خود(خوَ / خُیِ خوَدْ / خُدْ)

لغت نامه دهخدا

(بِ خوَ / خُ یِ خوَدْ / خُدْ)

بنفسه و بشخصه. بتنهایی. تنها. (از ناظم الاطباء). بنفسه. بذاته. (از آنندراج). بی محرکی و باعثی دیگر. اتوماتیکمان. (یادداشت مؤلف) : مباشره، بخودی خود بکاری قیام کردن. استبداد، بخودی خود بکار ایستادن. (تاج المصادر بیهقی)

لغت نامه دهخدا

خودی سوز

(خوَ / خُ)

نام آتشکده ای بوده به آذربایجان. خودیسوز. (برهان قاطع) (ناظم الاطباء) :
در آن خطه بود آتش سنگ بست
که خواندی خودی سوزش آتش پرست.
نظامی

لغت نامه دهخدا

خوی خورد

(خوَیْ / خَیْ / خِیْ / خُیْ خوَر / خُرْ)

عرق گیر. خوی چین. (ناظم الاطباء). رجوع به خوی چین شود

لغت نامه دهخدا

خودبخود

(خوَدْ / خُدْ بِ خوَدْ / خُدْ)

بی واسطه. بی علتی. بی عاملی. بی فاعلی. بی دخالت دیگری. (یادداشت مؤلف). بمیل و ارادۀ خود. بدون جهت و سبب و میل دیگری. (ناظم الاطباء) :
تویی آن مرغ کآتش آوردی
خودبخود قصد سوختن کردی.
خاقانی.
پس بکوشی و به آخر از کلال
خودبخود گوئی که العقل عقال.
مولوی

لغت نامه دهخدا